zondag 3 april 2011

Mijn Ronde van Vlaanderen - 260km waanzin

Zaterdag 2 april 3u in de ochtend en de wekker liep reeds af. Ik moest om 5u30 de bus halen in Ninove die mij en enkele lotgenoten naar Brugge zou brengen tot bij de start van de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen. Met 20.000 waren we, waarvan maar liefst 4.000 de volledige afstand als doel hadden. Ik geloof nooit dat ze allemaal zijn aangekomen...

Om 8u zijn we in Brugge vertrokken, een uurtje later dan ik gehoopt had. Er was immers een deadline: de laatste bevoorrading in Parike halen voor 19u en de eindstreep in Meerbeke voor 20u. Wat me eerst en vooral opviel was dat een zeer groot deel van de deelnemers buitenlanders waren met op kop Nederlanders en Engelsen.  De eerste 55 km waren aartsgevaarlijk. Eén lange sliert over het fietspad richting Kortrijk, gelukkig langs de weg begeleid door tal van politiemensen en signaalgevers. Toch was ik getuige van tal van valpartijen door onoplettendheid en onervarenheid. Meermaals zag ik reeds de ziekenwagen uitrukken, nog gezwegen over de lekke banden. Elke 500 meter minstens 1 renner reeds geveld door materiaalpech.

Mooi op schema kwamen we aan bij de eerste bevoorrading, tijd om de beenstukken en vest uit te trekken. Het was al prachtig weer met stralende zon, enkel jammer van de matige tegenwind. Beetje eten en stevig drinken, want daar was tijdens die hectische 55km weinig tijd voor in het gewoel. Op naar deel 2 met in het verschiet 2 opwarmertjes: de Tiegemberg en Nokereberg. Geen echte problemen, al zag ik reeds heel wat collega's zwaar de soep in draaien. De passage door het mondaine Zwevegem deed me weer even terugdenken aan vorig seizoen maar gelukkig waren we er snel voorbij. Bevoorrading 2 werd tijdig gehaald en de grote troep mensen was stilaan reeds goed verspreid. 

Stevig eten en drinken en op naar deel 3. Ik kwam even alleen te zitten maar haalde snel een groepje voor mij in terwijl er ook uit de achtergrond volk voorbij kwam en we gingen terug op pad. Tot mijn groot spijt begonnen de kilometers reeds te wegen en kreeg ik mijn eerste klopje. De Rekelberg en de Kaperij vielen nog mee maar tegen we aankwamen aan bevoorrading 3 (km 150) ging het licht toch eventjes uit. Een kwartiertje gerust, veel vocht tot mij gekomen, energybar binnen en alle overbodige balast in de vuilnisbak, en op naar de bergzone. Nu kwamen de 80 dodelijke kilometers met maar liefst 11 hellingen en vreselijk lange kasseistroken. Eerlijk gezegd heb ik daar even mijn mentale weerbaarheid op de proef moeten stellen. De Kruisberg was de eerste kuitenbijter met steile kasseipassages. Gelukkig had ik mijn energie beetje bij beetje teruggevonden en reed ik menig coureur terug vlot voorbij, de moraal was terug beter. De Knokteberg (of Trieux) is nooit mijne favoriet geweest maar wonderwel werd deze kaap ook vlotjes genomen. Op naar de heilige drievuldigheid nu!

De Oude Kwaremont is de langste van de hoop (2,2km) en blijft een venijnig ding al blijven de zeer hoge hellingspercentages nog achterwege; Toch heeft deze reus me een beetje gesloopt. Een km of 3 verder lag de grootste smeerlap van allemaal, de Paterberg. Met goede moed aan begonnen maar door een kleine misschakeling toch voet aan de grond moeten zetten, en dan kan je niet meer vertrekken op een strook van 20% uiteraard. Nu ja, geen erg, we waren ook nog 95km van de finish. Paterberg boven, duik naar beneden richting de Bult van Melden, Rotelenberg voor de locals, Koppenberg voor de rest van de wereld. Ik ben dat ding nu al enkele keren opgereden en toch blijft het schrikken als je hem beneden ziet liggen. Op de Koppenberg was terug een massa renners samengetroept en er werd opnieuw gehaperd, geslalomd en gewandeld en ook ik was opnieuw bij de slachtoffers. Boven terug op de fiets gesprongen en weg verderzetten. Wel spijtig want ik was zowel de Pater- als Koppenberg reeds opgereden de vorige jaren. 

Met de intentie om geen enkele keer meer voet aan grond te moeten zetten, ben ik mijn pad vervolgd. De Steenbeekdries was een vreselijk ding met slechte kasseien, gevolgd door de Taaienberg die een pak vlotter ging dan verwacht. Ik had mijn 3e adem precies gevonden en begon terug lijken op te rapen. Eikenberg en Molenberg gingen als vanzelf tot mijn grootste verbazing. Bovenaan de Molenberg even de drinkbussen bjgetankt en verder. Nog 3 uur  (het was 17u) om de laatste 50km af te werken, gene stress ...

Op de Leberg een zeer merkwaardig tafereel. Het korte steile stuk had een collega gewoon doen omvallen. De arme man lag gewoon midden of de weg. Blijven oefenen! Op weg naar Tenbosse, haalde ik een groepje stervende zwanen in en plots begon iedereen langs de kant te roepen 'Komaan Rick, hop Ricky!'. Ik wou ze nog duidelijk maken dat ik Kris heet maar blijkbaar ging het om de man naast mij: rocklegende Rick De Leeuw. Die ging hier toch niet voor mij aankomen hé, en ik ben met een groepje versneld. Tenbosse is in de reeks hellingen relatief te verwaarlozen en om 18u stond ik in Parike aan de laatste bevoorrading. Nog 27km te gaan en iedereen was al met familie en vrienden aan het bellen dat ze het gingen halen. Er heerste een sfeer alsof iedereen de Ronde voor profs had gewonnen.

Met een stevige snelheid en een wolk van adrenaline raasde de uitgedunde groepjes richting Geraardsbergen. Ik voelde dat ik nog wat kracht in de benen had, en ging alles eraan doen om de Muur en Kapelmuur nog per fiets te beklimmen. De vesten aan de voet van de Muur zijn niet te onderschatten maar zorgen er ook voor dat er een uitdunning van de groep gebeurt en er minder hinder is op de Muur. Bijschakelen, rechts opdraaien en de legendarische Muur aanvatten. Ik weet niet hoe het kwam, waarschijnlijk de adrenaline, maar ik was op een wip boven. De laatste bocht van de Kapelmuur heb ik nog wel een Vlaamse slalommer omver moeten roepen om niet gehinderd te worden maar so what, ik was vlot boven! Supergevoel!

Dan tegen 60km/u bergaf richting Bosberg. Kalmpjes naar boven gereden, een demarrage als die van Edwig zat er niet meer in. Eens boven op de Bosberg, is het zo goed als volledig licht dalend naar de finish. Een bordje gaf aan '12km to Finish'. En gaan! Er kwamen een paar Engelsen voorbij bij wie ik mijn wagonnetje heb aangepikt en we zijn nog tegen 36km/u naar Meerbeke gescheurd. En toen gebeurde het onvoorspelbare. De allerlaatste bocht, rij ik toch wel lek zeker! 200m voor de finish bandje geplet op borduurtje. Ik ben om 19u als een volleerde Abraham Olano op een lekke band de finish overgereden wat me net iets minder van het moment kon doen genieten. Maar toch een fantastisch gevoel. Na de eindstreep bandje toch maar vervangen want ik moest nog 2km richting auto.

Na zo'n 260km ben je uiteraard serieus moe en je lichaam lijdt onder de inspanning maar toch was ik enorm geschrokken hoe fris ik me relatief nog voelde. Na kilometer 200 begon ik beter en beter te recupereren en de snelheid van de laatste 30km was zeker niet om zich over te schamen. Al ga ik hier niet vertellen dat ik nog wat wou gaan bijtrainen, het fysieke vat was echt wel af, maar er was een zwaar verschil met hoe ik me dikwijls vroeger misselijk en ziek voelde na een zware lange rit.

Uiteindelijk had ik exact 10 uur op de fiets gezeten en maar liefst 8600 kcal verbruikt. Maandag ga ik op zoek naar foto's en filmpjes. Ook de tijden van de beklimmingen van 5 hellingen zouden gechronometreerd zijn.

Ondertussen is het zondag en staan de profs klaar voor hun Ronde. Mijn beentjes voelen relatief terug goed en het meeste last heb ik nog van trillende armen en vingers van die kilometers kasseien. Ik ga er een rustig dagje van maken, met veel ontzag naar de echte Ronde kijken, met in het achterhoofd dat ik gisteren elke cm van de weg ook heb afgelegd! 

Maandagavond 19u30 moet ik me online tussen de 1000 deelnemers van de Zwintriatlon zien wringen maar vanaf dinsdag hernemen we het trainingsritme voor het triatlonseizoen opnieuw. Ook de tijdritfiets mag dan eindelijk van de haak.

1 opmerking:

  1. Kris,

    Knappe prestatie. Moet hetzelfde gevoel geven als het lopen van een marathon op een heuvelig parcours. Boston bv :-)

    Leuk verslag trouwens!

    Bert

    BeantwoordenVerwijderen